Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 1191

Mientras tanto, Alberto, al ver la quemadura en la mano de Yesenia, se sintió culpable. —Creo que no dejará cicatriz. Voy a buscarte un ungüento mejor para las quemaduras. La cara de Yesenia se iluminó con emoción; tenía los ojos enrojecidos. —Alberto, no tienes que hacer tanto por mí. Los demás sospechan que me acerqué a ti a propósito, pero quiero decirte que no es así. Simplemente... me has gustado desde antes. En ese entonces, tú no sentías lo mismo, y yo no me atrevía a decírtelo. Cuando estuviste en peligro, me lancé sin pensarlo; fue una reacción instintiva. Alberto la abrazó con ternura, sintiéndose aún más culpable por no haber podido protegerla. En ese momento, su padre lo llamó por teléfono y le pidió que fuera a verlo de inmediato. Apenas Alberto se marchó, Yesenia llamó a esa mujer y le contó todo lo ocurrido ese día. La mujer rio al otro lado de la línea. —Lo hiciste bien. Este tipo de métodos bajos no son elegantes, pero resultan eficaces para incomodar. Alberto ahora te

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.