Capítulo 125
Lorena acababa de entrar en el hospital psiquiátrico cuando el director la condujo a una habitación.
La habitación era amplia, y la encerraron dentro.
—Lorena, quédate aquí por un tiempo.
Ella echó un vistazo alrededor y notó que el ambiente era sorprendentemente aceptable.
En ese momento no podía contactar a nadie, ya que su celular le había sido arrebatado por los guardaespaldas de la familia durante el trayecto, y seguramente se lo entregarían a Daniel.
Estaba a punto de quedarse dormida cuando escuchó un leve sonido de puerta abriéndose.
—Lorena, querida, ya llegué.
Abrió los ojos de golpe y vio a Nicolás en la entrada del baño. Se dio cuenta de que había estado escondido allí todo el tiempo.
Su expresión cambió al instante.
—¿Qué haces aquí?
El rostro de Nicolás reflejaba descaro y satisfacción.
—¿Qué crees? ¡Por supuesto que tu mamá me pidió que viniera a hacerte compañía! ¡Es tan atenta! ¿No notas un olor extraño en la habitación? ¡Es su regalo de bodas para nosotros!
Lorena sí

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ