Capítulo 1365
Cuanto más lo pensaba, más furioso se sentía. Incluso le dio una patada al carrito de compras y se alejó a grandes zancadas. —¡Pasea tú solo! No quiero hablar contigo.
No por nada era joven, incluso su manera de enfurecerse era directa y contundente.
Antonio solo lo encontró gracioso y continuó eligiendo productos con calma frente a los estantes.
Hacía mucho que no iba al supermercado, y no sabía si era solo su imaginación, pero le parecía haber ido con alguien más a uno diferente en otra ocasión, aunque no lograba recordar exactamente dónde.
Estuvo escogiendo durante media hora y, al llegar a la caja, no vio a Benjamín.
En ese momento, él vagaba solo por los alrededores. La rabia que sentía era tan intensa que, con solo ver a Antonio, no podía evitar enfurecerse aún más.
Claro que entendía lo que significaban "bastardo" y "puta", no hacía mucho él mismo había llamado bastardo a Pedro, quien tenía a una tal Dolores a su lado, ¡y eso fue después de que Lorena llegara a Tavrión! Jamás se

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ