Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 146

Hasta que terminó la reunión social, ella se mantuvo proactiva, colocándose justo detrás de Pedro. —Jefe Pedro, tengo algo que quiero preguntarle. En ese momento, los socios empezaron a despedirse con abrazos y se retiraron amablemente, diciendo que los esperarían afuera. César mostró algo de disgusto, pero por una vez cooperó, y pronto la sala privada quedó solo con ellos dos. Lorena ya no pudo contenerse. —Jefe Pedro, si en el pasado realmente hice algo que lo lastimara, por favor, no lo tome en cuenta. Mi papá tiene razón, usted es una persona magnánima. Yo seguramente era muy inmadura en aquel entonces. Pedro giraba lentamente la copa entre los dedos, sin decir nada. Lorena se apresuró a tomar la botella cercana y sirvió licor en ambas copas. —Primero me castigo con tres copas. El chisme anterior la había dejado completamente descolocada. Si de verdad le había dado una bofetada en el pasado, ese hombre debía tener un carácter increíble para no haberle hecho pagar por ello. Sirvió l

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.