Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 159

Tenía la mano colgando a un lado, apretada con tanta fuerza que casi se hacía sangrar, mientras fingía una sonrisa en el rostro. —No, está bien. Es lo que debo hacer. Con lo que pasó esta vez, en verdad debía pedirte disculpas, hermana. Lorena revisó el bolso. Tenía que admitir que su hermano tenía algo de buen gusto, al menos ese bolso sí podía usarlo al salir, además de que era discreto y elegante. Luego alzó la mano y le despeinó un poco la cabeza a Juan: —Gracias. Juan se puso algo incómodo al instante. La última vez había ayudado a convencer a Lorena para que admitiera aquello, y se sentía culpable. Ahora, al ver que Lorena ni siquiera parecía guardarle rencor, por fin pudo respirar aliviado. Gisela entró lentamente a la habitación. Su tono seguía siendo suave, lo cual sorprendió a Lorena. Para ella, su hermana menor siempre había sido una persona de métodos turbios. ¿Cómo era que esta noche parecía tan contenida? —Hermana, mañana voy a probarme el vestido de novia. Si tienes tiem

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.