Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 335

Alejandro estaba aún más desconcertado y no pudo evitar estirar el cuello. —¿A quién le estás contestando mensajes? Nosotros te escribimos y nunca respondes. Pedro, muy tranquilo, apartó la mirada y subió la ventanilla del coche. Alejandro se quedó afuera, tocó a la ventanilla con los nudillos: —Voy a reunirme con algunos directivos de la escuela. Ya que viniste, ¿quieres cenar juntos esta noche? —No tengo tiempo. Alejandro sintió una presión en el pecho: "¡¿Entonces a qué vino él realmente?!" Justo cuando estaba a punto de irse, vio que un coche se acercaba desde lejos y se detuvo frente al auto de Pedro. La ventanilla bajó y apareció el rostro deslumbrante de Lorena. Ella saludó con la mano en dirección a Pedro. —Jefe Pedro, acabo de reservar mesa. ¿Quieres que cenemos juntos? La ventanilla de Pedro volvió a bajar y él soltó una leve risa: —De acuerdo. Alejandro, que aún no se había marchado, se quedó pasmado: —... "¿Cómo podía ser esto? ¿Por qué Pedro actuaba así?" Incluso dudó de s

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.