Capítulo 533
Lorena ya estaba agotada. Acababa de subir a Pedro en brazos, lo que le había dejado sin fuerzas; ahora se sentía completamente extenuada.
—¿Qué estás diciendo?
Alejandro, de pie junto a la cama, intentó apartarla de un tirón.
Pero Rubén se adelantó y le sujetó el hombro.
Alejandro, algo impaciente, exclamó: —¿Me estás sujetando? ¿No viste lo que hizo? Yo creo que solo se dejó llevar por la atracción física. Después de todo, Pedro es tan guapo... Seguro que todavía cree que él se casó con ella porque le gusta.
Rubén agarró una servilleta limpia de la mesa y se la metió bruscamente en la boca.
—Ya basta, deja de hablar.
"¡Puaj, puaj!"
Alejandro escupió la servilleta, sintiendo que Rubén estaba algo extraño; antes, él tampoco soportaba a Lorena, ¿no? ¿Cómo es que ahora parecía estar de su lado?
No tuvo tiempo de preguntar más, porque Rubén lo apartó de un tirón.
Luego, Rubén también se retiró, y solo le dijo a Lorena: —Ya que eres tú quien cuida de Pedro, esfuérzate. Si le pasa algo, ten

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ