Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 668

—Acabo de ayudar abajo, dejé el teléfono allá. Pedro, ¿tienes tu teléfono contigo? Ella se acercó lentamente, preguntando en voz baja. Aunque parecía preocuparse por Pedro, en sus ojos se notaba una sonrisa. Porque ese medicamento se lo había pedido Carmen a Raúl. La última vez, cuando Raúl no mató a Lorena se sintió culpable, así que al conocer el propósito de Carmen, le dio el medicamento más efectivo. Se decía que con solo un poco de ese medicamento, cualquier hombre se volvería loco. Aunque Pedro tuviera una voluntad de hierro, su salud siempre había sido débil, y por más fuerte que fuera su determinación, se desorientaría y perdería la cabeza durante unos minutos. Y a ella solo le bastaban unos minutos. Ella confiaba en que Carmen había preparado otras cosas también. Si no, esa mujer sería demasiado tonta. Se inclinó para tomar el teléfono de Pedro, acercándose a él sin dejar rastro. Al principio, Pedro sintió calor, pero luego, además de calor, sus reacciones corporales se volvie

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.