Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 677

Ella se llevó la mano a la frente y se frotó el entrecejo, sintiendo que probablemente no había descansado bien. Seguía muy cansada, como si hubiera cosas caóticas revoloteando en su mente que necesitaban tiempo para ordenarse. Quiso seguir acostada, pero escuchó a Emilio preguntar: —¿Quién es exactamente el que quiere matarte? ¿Esta vez cuántas personas ha mandado? Lorena, mientras yo esté aquí, vamos a vengarte. Además, te veo con mala cara, vamos a que te dé un poco el aire. La mirada de Lorena por fin se posó en la cara de Emilio. Pasaron varios segundos antes de que reaccionara y, con desconcierto, dijera: —¿Hermano? Emilio, que era un tonto, por supuesto no notó nada extraño en ella. Sus ojos estaban llenos de alegría. —¿Entonces vas o no? Es que la ropa que llevaban esas personas me resulta algo familiar... creo que hace mucho, cuando fui a matar a alguien, me encontré con ellos. Hablaba de matar como si nada, y de repente se dio una palmada en la cabeza. —¡Es verdad, se parecen

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.