Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 67

Después de decir eso, se sintió aún más extraña. ¿Por qué parecía que estaba haciendo un berrinche? De repente, la habitación quedó en silencio; solo se escuchaban las respiraciones de ambos. Lorena solo sentía que el aire que emanaba de él penetraba cada uno de sus poros. No conocía bien a Pedro, pero no podía ignorar el efecto que tenía sobre las mujeres. Se levantó rápidamente del taburete: —Jefe Pedro, me voy ahora. Salió apresurada, pero al abrir la puerta de la habitación, fue detenida. —Haré que César te lleve a casa. —Está bien, gracias. Una vez en el auto, empezó a arrepentirse, porque César no era amigable con ella y, en ese momento, su mirada inquisitiva era difícil de ignorar. Lorena, sentada en el asiento trasero, podía sentir el desprecio en sus ojos. Cuando el auto llegó a su destino, no pudo evitar hablar. —Asistente César, ¿me desprecias? César mantenía ambas manos en el volante, con un tono indiferente. —Aún no estoy seguro de cuál es el propósito de esta visita, seño

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.