Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 907

Después de ser controlados por los medicamentos, ya no era posible que conservaran la humanidad que antes tenían. Ahora, cualquiera que se acercara a ellos no recibiría un trato amable, salvo que fuera Emilio. Lorena entró a paso rápido en la cueva y, en efecto, vio a Emilio, pero todo su cuerpo estaba cubierto de heridas de cuchillo, y en el suelo se extendían charcos de sangre. —¡Hermano! —Gritó Lorena mientras corría hacia él y lo ayudaba a incorporarse. —¡¿Cómo estás?! Emilio, forzando su espíritu, levantó la cabeza y la miró. En sus ojos brilló fugazmente una chispa de alerta; tomó el cuchillo que tenía al lado e intentó clavárselo, de no ser porque Benjamín lo detuvo a tiempo. Este último observó las heridas hechas por aquel cuchillo, respiró hondo y dijo: —Se las hizo él mismo. Tal vez se dio cuenta de que no estaba bien y prefirió dejarse gravemente herido aquí, sin poder ir a ninguna parte. Si hubiéramos llegado más tarde, seguramente habría muerto. Mejor llévenlo al hospital

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.