Capítulo 94
El hombre que hablaba tenía un aire de distinción, diferente al frío desdén de Pedro y la dominante presencia de Salvador. Este hombre exhibía un aire despreocupado y privilegiado que era difícil de manejar, pues fácilmente podría convertirse en alguien tonto como Yago.
Sin embargo, dominaba completamente la atmósfera.
Lorena se vio obligada a responder, aunque no sabía quién era, y solo pudo sonreír torpemente.
El hombre, de unos ciento ochenta y seis centímetros, se acercó rápidamente y se inclinó hacia ella.
—Lorena, ¿cómo es que te encuentras en este lugar caótico? ¿Acaso es por Yago otra vez?
Rubén había regresado a Costadorada esa misma noche, aún sin ajustarse al cambio horario, con una mano casualmente en el bolsillo, aparentando una total despreocupación.
Lorena retrocedió dos pasos: —¿Quién es usted?
Al elevar una ceja, la sonrisa en los ojos de Rubén se enfrió: —¿Qué juego estás jugando ahora?
Antes de que pudiera continuar, Pedro intervino.
—Rubén.
Fue entonces cuando Loren

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ