Capítulo 15
Al escuchar a Alonso llamarla de esa manera, Regina sintió un instante fugaz de desconcierto.
La mirada sincera de Lorena permaneció fija en ella, sin querer apartarse ni un solo instante.
Fue también la primera vez que Regina percibió en los ojos de alguien apenas conocido un afecto tan genuino.
—Regi, Rafael y yo llevábamos tiempo esperando con ansias conocerte. No imaginamos que vendrías de improviso hoy, y nos tomaste un poco por sorpresa.
Regina no pudo evitar reflexionar con sumo cuidado qué significaban en realidad esas palabras.
¿Acaso no debía haber venido?
Apretó con delicadeza los labios antes de responder: —Señora Lorena, señor Rafael, discúlpenme, no fui considerada al no avisarles con anticipación.
Rafael sonrió con amabilidad y reflejo cierta resignación. —Has malinterpretado lo que quise decir. Mi intención era expresar que no estábamos preparados para recibirte como corresponde. Alonso me comentó que incluso estuviste dando vueltas por ahí un buen rato en el patio. Esa

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ