Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 446

Ana corrió hacia nosotros y, reivindicando su lugar, se enganchó del brazo fuerte de Alberto. —Alberto. Al observar a Ana, como enfrentándose a un gran reto, Raquel sonrió con diversión y curvó sus labios. En ese instante, se acercó Rodrigo. —Rosa, ¿ya llegaste? Ven, permíteme presentarte a alguien. Este es "El Invencible", mi maestro. Por tanto, en el orden jerárquico, "El Invencible" sería tu... maestro ancestral. ¿Maestro ancestral? El rostro de Rosa se tornó pálido como el papel. Raquel, sonriendo, intercedió: —Rodrigo, hace tiempo que oí que Rosa es tu discípula más destacada. Tras decir esto, Raquel tomó asiento. —De acuerdo con el orden jerárquico, Rosa, deberías ser mi bisnieta en la disciplina. Así que, como tal, deberías servirme café para mostrarme respeto. Raquel se ubicó en el centro del salón, mirando a Rosa con unos ojos brillantes que destilaban una sonrisa contenida. Rosa sintió cómo su orgullo académico se desmoronaba completamente ante Raquel. —Bien, trae el café —in

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.