Capítulo 117
—No tengo planes, solo llámame y definitivamente tendré tiempo, mañana por la mañana vendré a buscarte.
Patricia quería decir que quizás la mañana era demasiado temprano, pero al encontrarse con su mirada llena de esperanza, se tragó sus palabras y asintió con la cabeza.
...
Al regresar a su casa, Patricia se sintió muy presionada, sin la sonrisa que mostraba frente a Ignacio.
Ignacio era demasiado entusiasta con ella.
Era un entusiasmo sin reservas, completamente sincero.
Y ella no era como Ignacio pensaba.
Las cosas habían llegado a un punto de no retorno.
A la mañana siguiente, Ignacio ya estaba esperando abajo muy temprano, el clima comenzó a enfriarse, la temperatura bajó, llevaba un suéter gris con cuello bajo, pantalones largos casuales, adecuados para una cita, nada demasiado formal. Él era alto, de figura bien proporcionada, hombros anchos, se veía bien con cualquier cosa que se pusiera, siempre capaz de atraer las miradas de los transeúntes.
Patricia no esperaba que Ignacio l

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ