Capítulo 329
Varias veces Patricia intentó zafarse de él, pero fue firmemente retenida por su gran mano, impidiéndole moverse siquiera un ápice.
Se escuchó la voz alarmada de Sara, —Escuché que mi cuñada había vuelto, vine a buscar a mi cuñada, Álvaro... tú...
En el corazón de Patricia se desató una tristeza profunda, una inmensa culpa que casi la devora. Intentó hablar, pero no pudo emitir sonido alguno, y poco a poco bajó la cabeza, cubriéndose la cara. En ese momento y lugar, no se atrevía a enfrentar a Sara, y mucho menos a Ignacio...
—¿Cuñada? ¿De dónde sacaste una cuñada? ¿Te confundiste de persona?— Álvaro, abrazando a Patricia, notó la tensión en su cuerpo, consciente de que era por Sara.
—Mi cuñada es...— Sara observó la escena y, a punto de hablar, se corrigió, —Álvaro, quiero hablar un momento con Patri.
Ella cambió la forma de dirigirse a Patricia y dejó de llamarla "cuñada".
Ahora la llamaba "Patri".
Patricia tragó su amargura interior y rápidamente se compuso. En su estado actual, ya

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ