Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 446

Después de unas cuantas palabras, Paula se fue. Antes de marcharse, Paula mostró un gran amor y dijo con afecto: —Mamá, cuídate mucho. Iré a casa primero, en unos días prepararé una sencilla sopa y vendré al hospital para acompañarte. —Sí, mi buena niña, ve a casa. Nancy sonrió con gratitud, como siempre lo hacía. Cuando Paula partió, la habitación quedó sumida en un profundo silencio. Nancy extendió la mano y acarició con dulzura el rostro inexpresivo y torpe de Rafael. Era como si le hablara a él, o quizás solo a sí misma: —No creo que te hayas vuelto un tonto de repente, ni que realmente quisieras suicidarte. —El médico dijo que sufriste un terrible impacto emocional. Pero en ese momento, la única persona que estaba contigo era nuestra amada hija, Paula... ¿Qué pudo haberte afectado tanto? Nancy bajó la cabeza. Lo que no le había dicho aún a Paula era que tenía algo de dinero. Ese día había conseguido trescientos mil dólares de Abelardo y, después de pagar las facturas

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.