Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 590

Vicente se puso de pie. Después de pasar un día entero acostado, se sentía incómodo en todo el cuerpo. Justo cuando se disponía a ducharse y cambiarse de ropa, notó que César seguía en ese lugar, con una expresión de duda como si quisiera decir en ese momento algo. Vicente lo miró: —Habla, ¿qué ocurre? César le preguntó: —Vicente, he terminado todo lo que me encargó. ¿Qué le pareció el efecto del veneno que causa ceguera temporal? ¡Confunde el pulso sin dañar el cuerpo! Eso es increíble El viejo académico se frotó las manos: —Ahora que el antídoto había funcionado y su visión se había recuperado... ¿cuándo podemos irnos? —Cuando ustedes quieran. Vicente arqueóuna ceja: —Al salir, digan que es imposible salvarlo, que han hecho todo lo posible. En cuánto a mantener silencio y saber guardar todos los secretos, no necesito enseñártelo, ¿verdad? —¡Por supuesto, no se preocupe por eso! César sonrió, recogió rápidamente sus cosas y salió apresurado con sus asistentes cargando el equipo. Antes

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.