Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 607

Como una ridícula obra de teatro. Él estaba en ese lugar, disfrutando de la emoción y la pasión, mientras respondía a sus preguntas con un tono de voz tranquila para disimular sus dudas y sospechas. ¿Cuánto tiempo había estado ocurriendo todo esto? ¿Cuántas veces se ha representado esta obra de teatro? Lourdes no se atrevía a recordarlo. Porque cada vez que intentaba recordar algún detalle, las pistas que alguna vez notó surgían a simple vista y se conectaban entre sí, formando una enorme y terrible red que le dejó sin aliento alguno. No era de extrañar que Belén ya no la llamara cuñada. No era de extrañar que donde estuviera Juan, Belén también estaba. No era de extrañar que siempre pudiera escuchar ciertos susurros a su alrededor. Resulta que ella era un asqueroso elemento de su juego sexual. Ja, ja, ja…. que ironía. Algo absurdo hasta el extremo, Lourdes incluso sintió ganas de reír, dado que ante sus ojos ciegos, ellos trataban esta emoción como si fuera un juego del que nunca se c

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.