Capítulo 673
Transcurrió un minuto, luego dos; el sonido de la campanilla de bronce se oía a veces lejano, a veces cercano. Ángeles intentó mover sus manos y pies; sus dedos se movían libremente, completamente ausente la sensación previa de estar atada y sin poder controlarse.
Ángeles parpadeó.
Bárbara, algo nerviosa, observaba a su lado, preparada para, en caso de que Ángeles perdiera el control, golpearla para dejarla inconsciente.
Pero viendo la situación, parecía... que no sería necesario.
Ángeles y Bárbara se miraron, perplejas.
Solo Lourdes seguía sin entender la situación, mirando de uno a otro, y finalmente, incapaz de contenerse más, preguntó: —¿Qué está pasando? ¿Por qué ataron a Ángeles?
Ángeles, probando su libertad, giró sus muñecas y tranquilizó a Lourdes diciendo que no pasaba nada, y luego se dirigió a Bárbara: —Parece que no siento nada extraño, desátame para ver.
—Está bien —Si fuera posible, Bárbara tampoco querría atar a Ángeles de esa manera; solo de verla así ya sentía dolor,

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ