Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 709

Ángeles aún no había expresado su altivez cuando un cuchillo pequeño y exquisito silbó hacia Emiliano. Si Emiliano no se hubiese apartado a tiempo, ¡el cuchillo ciertamente le habría perforado su ojo! Aun así, la hoja rasgó el lado del rostro de Emiliano, dejando un ligero rastro de sangre. El autor del lanzamiento fue precisamente Vicente. Vicente pasó la fruta pelada a Ángeles, quien tomó un bocado. El crujiente y dulce sabor de la manzana era algo exquisito, y la ira provocada por las insolentes palabras de Emiliano se disipó poco a poco con ella. Ángeles se acomodó en una silla de descanso, decidiendo ignorar a Emiliano. Emiliano, habiendo estado a punto de ser alcanzado por ese cuchillo, enseguida se contuvo; ya no se atrevió a hacer ruido, aunque solo él sabía lo que pensaba y cuánto resentimiento albergaba en su corazón. A bordo del barco, Hugo preguntó en voz baja: —Vicente, ¿intervenimos? Los planes anteriores de Emiliano, uno tras otro, habían sido suicidas. De cualquier mane

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.