Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 83

Ángeles sonrió, pero su sonrisa no llegó a los ojos; en cambio, se tiñó de un matiz burlón. ¿Había llegado Paula tan temprano solo para usar esa excusa tan endeble y retener a Gonzalo tanto tiempo, permitiendo a Lucía la oportunidad de actuar? Los fragmentos de vidrio que pisaba indicaban que Lucía había entrado furtivamente mientras ella había salido del sótano a buscar el botiquín. Todos esos frascos en el estante, llenos de medicamentos y venenos; si faltara alguno o el orden de estos se alterara, sería imposible notarlo. Interesante. Ángeles tomó una profunda respiración, reprimiendo cualquier pensamiento de ira o desilusión en su corazón, y continuó concentrándose en su lectura. ... Al mismo tiempo, después de ayudar a la cojeante Lucía a salir del sótano y observar que Gonzalo y Ángeles no subían, Paula soltó su mano con una expresión de disgusto. —¿Conseguiste el objeto? Dámelo. —Lo conseguí. —Respondió Lucía, apretando los labios y pálida. —Pero esto es veneno, ¿para qué

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.