Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 158

Luisa se quedó perpleja por un momento, pero rápidamente cambió su expresión de molestia por una sonrisa, transformándose su rostro a una velocidad asombrosa: —Andi, ya llegaste. Andrés frunció el ceño con severidad: —¿Dijiste algo sobre Carlos? Luisa no ocultó nada y respondió honestamente: —Carlos tocó la puerta hace un momento. Fue entonces cuando Andrés notó la bolsa de desayuno junto a la pared. Al mirar hacia abajo, su tono fue indescifrable: —¿Vino a traerte el desayuno? —Sí, no sé qué locura le entró de repente. Yo estaba durmiendo bien y él me despertó. El disgusto y la irritación eran evidentes en los ojos de Luisa mientras hablaba. Andrés preguntó: —¿Cómo sabía exactamente en qué piso y habitación estás? Esa pregunta dejó perpleja a Luisa. Es cierto, ella nunca le había dicho a Carlos su número de piso ni de habitación. ¿Cómo lo sabía? Luisa respondió con desconcierto: —También me lo pregunto. Andrés frunció el ceño: —No te preocupes, Luisita. Investigaré esto a fondo. Por a

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.