Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 285

Los ojos de Carlos se oscurecieron, surgiendo en su mirada un rastro de dolor.—Es culpa mía por no haber logrado que Daniel estuviera contento, por no haberlos separado... Si en ese momento lo hubiese hecho el objetivo de Daniel se habría cumplido, y él ya no te habría atacado, ni a Miguel ni a tía Violeta... Luisa se quedó sin palabras: —¿¿?? Este hombre era completamente irracional. Luisa, entre enfadada y sorprendida, soltó una risa irónica: —¿Entonces te disculpas por no habernos separado a Andrés y a mí? —Yo...—Los ojos de Carlos brillaron, y sus palabras titubearon.—No quise decir eso, Luisita... Luisa, visiblemente agitada y con los ojos enrojecidos por la ira, le gritó: —¡Carlos, mi hermana fue secuestrada por los hombres de Daniel para ser usada como moneda de cambio! Hubo una oportunidad de salvarla, pero tú lo arruinaste todo al llamar a la policía. ¡Cuando llegaron los policías, todo se descontroló! ¡Ahora ella está en Solévia! Carlos abrió los ojos y su rostro se descompus

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.