Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 342

Los ojos negros de Andrés eran profundos, y su tono de voz, grave: —Luisita, de veras no entiendes nada de los hombres. Francisco te mira con una pasión que no se molesta en ocultar. ¿En serio no te das cuenta de lo que siente por ti? Luisa de repente se rio. La mirada que le dirigió a Andrés estaba llena de desconcierto. A lo que Luisa replicó con sarcasmo: —Claro, por supuesto que no entiendo a los hombres. Por eso, cuando mi exnovio me dijo que mientras yo no mencionara la palabra romper, él jamás me dejaría, yo le creí. Y cuando rompimos, se burló de mí diciendo que solo una niña se tragaría semejante mentira. Andrés se quedó perplejo. ¿No estaban hablando de Francisco? ¿Por qué, de pronto, el tema se dirigía hacia él? Esas palabras se las había dicho él mismo a Luisita durante su ruptura. Sabía perfectamente cuánto la había herido. Y no se sentía ni un poco mejor que ella. Decir esas palabras crueles con su propia boca le había desgarrado el alma. En el fondo de sus ojos oscuros s

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.