Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 456

Parecía que Rosa hizo una pausa, su tono era algo diferente al habitual, titubeante. —Sí, ya comí. Luisa guardó silencio. ¿Así que Rosa también lo escuchó? Ah. Luisa se puso mucho más roja. Todo fue culpa de Andrés, que sabía perfectamente cómo provocarla; un simple beso de rodillas la había dejado completamente aturdida. Se le olvidó que casi todas las noches cenaba en casa con Rosa. A esa hora, seguro que Rosa vino a llamarla para cenar. —...Está bien —Luisa también colgó el teléfono con voz entrecortada. ... Después de cenar, Andrés volvió a suplicarle a Luisa que lo dejara quedarse a pasar la noche. Él le aseguró una y otra vez que no haría nada, que solo quería abrazarla mientras dormían. Luisa recordó que durante el día le había pedido que evitara a Carla, como si no quisiera que él se encontrara con nadie; por eso, se sintió algo culpable. Impulsada por ese sentimiento de culpa, finalmente accedió a que él se quedara a dormir. Esa noche, Andrés no volvió a provocarla, simplement

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.