Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 56

En el apartamento, Andrés, muy juicioso con un delantal, cocinaba personalmente para Luisa. Luisa se apoyó en el marco de la puerta de la cocina, con los brazos cruzados, observándolo tranquilamente. —No me esperaba que el señor Andrés también supiera cocinar. Andrés, con paciencia, lavó las verduras.—¿No me preguntaste la última vez de dónde compré la comida que te llevé? Se dio vuelta y le sonrió a Luisa.—La preparé yo mismo. Luisa, sorprendida, exclamó: —¿La hiciste tú mismo? ¿Por qué sabe igual que lo que cocinaba mi mamá? Andrés sonrió con agrado.—Cuando fui a tu casa a comer, fui aprendiendo. Luisa se mostró escéptica.—No puede ser, si apenas había ido unas pocas veces, ¿cómo pudiste aprender tan rápido? La primera vez que lo vio fue poco después de su décimo cumpleaños. Su madre había fallecido cuando Luisa cumplió doce años. Durante casi dos años, Andrés había ido a su casa a comer menos de cinco veces, ¿cómo podría haber aprendido a cocinar tan bien como lo hacía su madre? —No

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.