Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Eres mi Atardecer TristeEres mi Atardecer Triste
โดย: Webfic

Capítulo 17

Pero los pensamientos de Andrés eran exactamente opuestos a los de ella. Él era una persona extremadamente obsesionada con la limpieza; para él, la cocina, ese lugar lleno de humo y grasa, era absolutamente un territorio prohibido. Hubo una vez en que Marta, animada por un impulso, le preguntó por su menú favorito y le preparó una cena abundante. Pero lo único que recibió fue la mirada de disgusto de Andrés, que llegó tarde. —¿Por qué hueles tanto a aceite? ¡Ve a bañarte ya! Desde entonces, Marta nunca volvió a entrar en la cocina del departamento matrimonial, ni a cocinar una sola vez. Resultó que los elogios que había esperado durante cinco años, cambiando de persona, podían conseguirse con facilidad. Después de comer, Cristian se ofreció a lavar los platos y los cubiertos, mientras no dejaba de hablar con ella. —He escuchado que en Estauria hay un médico experto en desintoxicación; ya te he hecho una cita. —Martita, si quieres ir de luna de miel, ya he preparado cinco itinerarios de

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.