Capítulo 228
Con mucho cuidado de no despertarlo, empecé a deslizarme hacia el borde de la cama para escapar. Sentí una sensación de éxito al tocar el suelo junto a la cama. Lentamente, me deslicé por el borde de la cama y, justo cuando estaba a punto de ponerme de pie, un tirón fuerte me agarró del brazo.
"¿Adónde crees que vas?", preguntó Osirio de repente.
“Umm…” Hice un sonido pensativo mientras comenzaba a sentirme muy nervioso.
“¿Te vas sin decir palabra?” preguntó con naturalidad, aunque sus palabras eran acusadoras.
“Yo… solo quería volver a mi habitación…” respondí en voz baja.
—No te pongas tan nervioso. Te pillé escabulléndote, no robándome nada. Vuelve a la cama —dijo Osirio con pereza.
No tuve que responder ni expresar mi preferencia al respecto, pues sus brazos me rodeaban y sentí que me levantaban de nuevo sobre la cama. Adiós a mi elaborado plan de escapar en silencio sin despertarlo.
—¿Todavía tienes sueño? Puedes dormir hasta tarde... —pregunté con curiosidad.
"Siéntate ahí", dijo

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ