Capítulo 287
“El maestro Osirio te espera para cenar en su sala de estar”, me informó la tía después de asomar la cabeza en mi estudio de arte.
—Ah, cierto… ya es hora de cenar… —murmuré mientras miraba el reloj.
Había estado trabajando tanto que no me había dado cuenta de que ya había pasado tanto tiempo. Rápidamente, me levanté de mi asiento y salí con mi tía.
"No tienes que acompañarme, ¿sabes? Puedo llegar sola perfectamente", le dije a la anciana que insistía en acompañarme a la habitación de Osirio.
—Seguro que puedes, pero si no lo hago, no sé por qué sigo empleada —respondió la tía con una sonrisa.
“Bueno, si insistes…” respondí con una pequeña risa.
Mi tía parecía orgullosa de acompañarme a la habitación de Osirio y le di el gusto de hacerlo. Charlamos un rato durante todo el camino y me di cuenta de cuánto extrañaba su compañía. Al llegar, mi tía me abrió la puerta aunque no era necesario.
“Muchas gracias”, le agradecí.
—De nada. Ahora, entren rápido —dijo la tía para animarlos.
Entré en

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ