Capítulo 49
No estaba seguro de cuánto tiempo habíamos caminado, pero no pudo haber sido mucho. A todo esto, estaba tan oscuro que apenas podía ver a mi alrededor. Por su parte, Osirio no decía nada y yo tampoco me atrevía a hablar, así que caminamos juntos en silencio. Entonces, sin saber qué más podía hacer, decidí orar para que el teléfono de Osirio pudiera captar alguna señal.
Unos minutos después, mis oraciones fueran contestadas y sucedió el milagro:
"Creo que tenemos señal…", murmuró Osirio mientras comenzaba a llamar a alguien por teléfono.
"¿En serio?", pregunté con asombro y alivio ya que, si lográbamos pedir ayuda, podríamos salir de allí.
Entonces escuché a Osirio hablar por teléfono con alguien y contarle sobre nuestra ubicación, indicando brevemente lo que había sucedido. Afortunadamente, no había mencionado nada sobre mi loco plan de escape. Simplemente mencionó que habían sucedido algunas circunstancias que nos habían llevado allí.
"Busquemos un lugar para sentarnos y descansar m

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ