Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Fiel a Nuestro AyerFiel a Nuestro Ayer
โดย: Webfic

Capítulo 72 Porque estás llorando

Cuando se dio cuenta, colocó el móvil en su oído, sin esperar que contestaran la llamada; no había tenido tiempo de organizar sus palabras y ambos quedaron en silencio. Las lágrimas de ella empezaron a brotar inconteniblemente y, con manos temblorosas, se las secó, temiendo ser vista por los transeúntes. No lograba controlar su sollozo y su voz se filtró a través del teléfono hasta el oído de José, quien, con tono grave, preguntó: —¿Dónde estás? Daniela respondió con voz baja: —En el hospital... La llamada se cortó de inmediato y, mirando su móvil, volvió a sumirse en una profunda desolación. No debería haberlo molestado mientras descansaba, ¿verdad? Decidió no ir a casa; después de lo sucedido, no se atrevía a hacerlo sola. Además, Sergio seguía bajo los efectos de la anestesia, dormido, y ella no sabía cómo dar la noticia a su familia. Él se había lesionado intentando salvarla, por lo que sentía la responsabilidad de quedarse. El pasillo estaba vacío, solo ocasionalmente cruzaba algú

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.