Capítulo 91 Sin hogar
Daniela estuvo parada en la puerta durante mucho tiempo, indecisa sobre si entrar o no, hasta que Natalia la descubrió. —Señorita Daniela, ¿por qué está usted aquí detenida?
Daniela se sobresaltó y negó con la cabeza. —De repente recordé que tengo asuntos pendientes en el hospital, no regresaré esta noche porque tengo guardia. Por favor, infórmale a José que me he ido.
Natalia apenas había asimilado las palabras cuando Daniela ya se había marchado.
Al volver al hospital, sus colegas, sorprendidos, le preguntaron: —Doctora Daniela, ¿no había terminado su turno? ¿Qué ocurre? ¿Va a hacer horas extra sin cobrar? ¿No es demasiado sacrificio?
Daniela, claro, no podía revelar que estaba "sin hogar", así que forzó una sonrisa: —Un paciente mencionó que vendría más tarde... esperaré un poco.
Conforme avanzaba la noche, las preguntas sobre por qué no terminaba su turno se hacían más frecuentes; aunque solo eran saludos rutinarios, la hacían sentir extremadamente incómoda.
No podía volver a su ho

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ