Capítulo 87
Dos mujeres colgaban en el aire, una a la izquierda y otra a la derecha, formando el patrón de una balanza.
Delante estaba la cubierta, detrás el mar; si caían, aunque no se ahogaran, podían ser devoradas por los tiburones.
Amelia, que ya había recobrado la conciencia, gritó desesperadamente pidiendo ayuda a Sergio: —¡Señor Sergio, sálveme! ¡Señor Sergio, sálveme!
Comparada con Amelia, Clara se mantenía mucho más tranquila.
Pensaba en cómo aquellas personas indeseables habían logrado subir al barco.
¿Y bajo qué circunstancias habían envenenado a los pasajeros?
Ignacio soltó una carcajada arrogante: —Buen truco, tío Sergio, coqueteando con dos mujeres al mismo tiempo.
—Solo que no sé cuál de las dos ocupa un lugar más importante en el corazón de mi tío. ¿Por qué no jugamos un juego?
Ignacio señaló a Amelia y a Clara, que colgaban en lo alto.
—En consideración a nuestra relación de tío y sobrino, le daré una oportunidad, solo tiene que decir cuál de ellas quiere que viva, y la soltaré.
—

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ