Capítulo 41
Punto de vista de Regina
“¿Qué?… Eso significa que… tú…”, tartamudeé, pues era incapaz de articular una oración coherente por el impacto que sus palabras me causaron.
"No te preocupes. Eso pasó hace mucho tiempo", dijo, con el rostro tenso.
"¿Por qué? ¿Qué te motivó a querer suic*darte?".
"Olvídalo, por favor. Es algo que tuve que guardarme".
"Percy, sabes que puedes contarme lo que sea, ¿verdad?".
"Lo sé, pero no quiero hablar de eso".
"¿Por qué?", insistí.
“Porque es un tema muy delicado para mí y lo más probable es que termine llorando. Y ambos sabemos que los hombres no lloran", señaló.
"¿Hablas en serio? ¿Quién te dijo eso?".
"Muchas personas, tras la muerte de mis padres".
Me sentí muy triste al enterarme de lo duro que habían sido con él.
"Eso es una tontería. Los hombres son seres humanos y los humanos lloran. Claro, a nadie le gusta llorar, pero nada nos pasa si lo hacemos".
Él solo me veía atentamente. Al percibir un rastro de duda en sus ojos, lo tomé de la mano.
"Entiendo q

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ