Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 295

Finalmente, gritó la voz que había estado reprimida en su corazón durante los últimos días. Sus ojos se enrojecieron mientras gritaba: "Hermano". Ella tenía una familia. Su familia no la había abandonado; simplemente estaban inmersos en el dolor de su “muerte”. Matthew se quedó atónito, erguido, con las pupilas color castaño dilatadas por la incredulidad. Tardó un buen rato en preguntar: "¿Cómo me acabas de llamar?". Mabel, sosteniendo un frasco lleno de luciérnagas, caminó hacia él paso a paso. El Dr. Sanchu, al presenciar esta escena, se sintió inmensamente conmocionado. Había dedicado mucho esfuerzo a atrapar esas luciérnagas y, además, había llegado antes de las 9:09, no tarde. Mientras ella se acercaba, él dio un paso atrás silenciosamente, distanciándose de los dos. Ahora, la tarea quedó en manos de los hermanos, Matthew y Mabel. Matthew, al mirarla, notó que tenía las mejillas un poco sucias, como si las hubiera ensuciado mientras atrapaba luciérnagas, pareciéndose a un pequeño

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.