Capítulo 1028
"Julian", dijo Diana, claramente enfadada.
¡Ella no era un objeto!
Y mucho menos era un premio por el que compitieran los dos hermanos.
¡Era una persona!
¡Una persona viva, que respira y que tiene sus propios pensamientos y emociones!
"Lo siento”. Julian finalmente se detuvo. Al ver la ira en los ojos de Diana, el arrepentimiento lo invadió.
No pudo controlar la posesividad enterrada en lo profundo de su corazón.
Esta posesividad no debería haber salido ahora, cuando lo que Diana más necesitaba era consuelo.
Suspiró aliviado por haber conseguido contenerse en el último momento. Miró a Diana disculpándose y le tomó la mano con fuerza.
Luego, tiró de Diana hacia Simon, poniéndose enfrente de ella para que Diana no tuviera que acercarse demasiado a Simón.
Miró a Simón y se burló. "¿Te divertiste hoy siguiéndonos al parque de atracciones? Probablemente no”.
Continuó: "Pero aún así tuviste que fingir que te divertías. Eso es lo que eres, Simon”.
"Igual que tus piernas. Es obvi

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ