Capítulo 139
Él no dejaba de buscarme y esta vez había llegado hasta mi casa. —¿Qué sucede ahora?
—He aceptado —dijo él, dejándome algo confundida.
¿Aceptado qué?
—Aceptar salir contigo, ser tu novio temporal —aclaró Adrián.
Recordando que él había rechazado mi propuesta anteriormente, me sorprendió. —¿Por qué cambiaste de opinión?
—No cambié de opinión. ¿Acaso prefieres seguir saliendo con desconocidos y que te sigan como hoy? —Su tono era a la vez resignado y severo al final.
Observé su expresión, renuente pero obligada en la oscuridad, y de repente me pareció divertido. —¿No te hará sentir mal hacer algo contra tus deseos?
Adrián pareció captar mi tono burlón y dio un paso hacia mí. Instintivamente retrocedí, pero mi espalda chocó contra la barandilla; no tenía a dónde ir.
Extendió su brazo detrás de mí, encerrándome entre sus brazos y su pecho. Mi respiración se aceleró de inmediato. —Adrián...
—¿Te atreves a ir a citas así? ¿Cómo puedes ser tan imprudente? —Su voz sonó en mi oído.
Sentí un cos

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ