Capítulo 243
Su rostro mostraba una sonrisa indulgente y resignada: —Ya lo habías hecho antes; tienes antecedentes.
Yo: ...
Mis mejillas se sonrojaron nuevamente, y también sentí algo de molestia.
Este hombre, realmente, si él lo sabe, ¿por qué tiene que señalarlo explícitamente?
¡Qué bajo es su cociente emocional!
—Carmi. —Adrián me llamó con voz suave: —Eras tan audaz al hacer travesuras y tan tímida después; no has cambiado nada desde que eras pequeña.
Justo cuando iba a replicar, algo me hizo detenerme.
¿Hacer travesuras?
Anoche, cuando abrí la puerta en pijama, él no lo tomó como un accidente, sino que se dio cuenta de que lo hice a propósito. ¿Sabía que era intencional?
¡Dios mío!
Esto es realmente vergonzoso.
Casi destruyo las llaves del coche con mis uñas; ya enfadada, me planté firme para contestarle: —¿Quién dices que hace travesuras? Claramente fuiste tú, eres tú... ah...
Mi protesta fue interrumpida cuando Adrián, ligeramente inclinado hacia adelante, me besó.
No sé si fue porq

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ