Capítulo 259
Hablando de lo mal que he sido como hija, solo sé que mis padres fallecieron en un accidente automovilístico; sin embargo, desconozco los detalles del mismo.
El rostro de María cambió ligeramente, después tomó mi muñeca y dijo: —Carmen, ¿no habíamos acordado no hablar de eso? Ya pertenece al pasado.
—María, ya no soy una niña; puedo soportarlo. Por favor, cuéntame. —repliqué, tomando también su mano.
La mano de María temblaba levemente: —Carmen, eso ya pasó. ¿Por qué insistir en recordarlo?
Guardé silencio unos segundos: —María, porque eran mis padres, los únicos familiares que tengo en este mundo.
Mis padres eran huérfanos y se criaron en un orfanato. Tras su muerte, yo también quedé huérfana.
Parece que mis palabras la conmovieron. María luchó por un momento antes de decir: —Cuando José y yo llegamos al lugar del accidente, tu madre ya no respiraba y tu padre apenas si tenía aliento. Sosteniendo la mano de José, solo mencionó tu nombre...
María se detuvo, ahogada por el llanto, y mi

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ