Capítulo 355
Alejandro no respondió, y Laura ya estaba llorando, con la voz entrecortada. —Alex, no puedo estar sin ti, sin ti no sé qué haría.
Sin embargo, Alejandro seguía sin hablar. Laura pensó que la llamada se había cortado. —¿Alex? ¿Alex, todavía estás ahí?
Mientras hablaba, miraba su teléfono, que mostraba que la llamada seguía activa. —Alex...
—Laura, ¿quién te dijo que fueras a mi casa? ¿Has olvidado cómo te lo advertí?— Alejandro finalmente respondió.
Laura, con la mano temblando mientras sostenía el teléfono, dijo: —Alex, no tenía otra opción, también quiero proteger a este niño. Dijiste que al niño no le podía pasar nada.
Hmph.
No pude evitar reírme de nuevo en secreto, pero hace dos días aún quería matar al niño frente a los padres de Francisco.
—Laura, esta es la última vez.— La voz de Alejandro era gélida.
—Alex...
El tono de desconexión sonó, y Laura apretó el teléfono aún más fuerte. —Alex, Alex...
—Señorita Laura, devuélvame el teléfono, él ya colgó,— dije mientras tomaba el telé

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ