Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 343

Braulio dijo fríamente:—¡Te lo mereces! Al recordar el momento en que salió por la puerta de la prisión, llevaba consigo una fortuna de miles de millones de dólares. Había aprendido una medicina excepcional, pensando que podría darle a Lorena una vida mejor. En el pasado, se había llenado de entusiasmo, deseando vivir una buena vida junto a Lorena. Pero Lorena le quitó la empresa y lo echó de una patada. Terminó en la situación que ahora enfrentaba. Todo lo que le pasó a Lorena fue completamente culpa suya. Lorena, después de firmar, dejó el bolígrafo y miró a Braulio.—Ahora soy una indigente, no tengo ni un centavo. Sé que eres una persona de buen corazón, siempre que ves a alguien pidiendo limosna. Sientes compasión y le das algo. ¿No puedes tener piedad de mí? ¿Darme algo de comida? Braulio se levantó y se dirigió hacia la puerta. Solo dejó atrás la figura de Sara. Lorena se quedó parada, confundida:—¿Por qué... Me tratas como a una mendiga...? ¿No puedes darme aunque sea un poc

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.