Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 73

No me esperaba que alguien se diera cuenta hoy. Braulio dijo con frialdad: —Durante este tiempo, ¿has notado que tu visión no es como antes? ¿Por ejemplo, que a menudo tu vista se vuelve borrosa? Carlos aún no lo creía: —¿Entonces no es un problema de visión? Braulio sacudió levemente la cabeza: —No, el problema es tu cuerpo. Te queda como máximo medio mes de vida. Ve a casa a comprar una tumba. Carlos parecía haber perdido el alma, con la mirada vacía y murmurando continuamente: —¿Cómo es posible? Mi cuerpo está perfectamente bien. No puedo morir, justo cuando he obtenido la tarjeta verde, quiero vivir una vida feliz. No puedo morir. Cuando volvió en sí y vio que Braulio se iba, rápidamente se levantó cubriéndose la herida y se arrodilló delante de él para bloquearle el paso, suplicando: —Doctor, médico milagroso. No te vayas, te ruego que me salves, te daré dinero. Cualquier cantidad de dinero. Solo te pido que me salves. La expresión de Braulio era gélida: —¿No dijiste que

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.