Capítulo 39
Si no fuera por Bruno, Sofía sería una niña sana y feliz.
La familia de cuatro viviría junta en armonía.
Alicia solo sentía una opresión profunda en su pecho.
Ella podía olvidar el dolor del pasado, podía ignorar a Bruno.
Pero no podía ignorar los sentimientos de Sofía.
Le acarició suavemente la carita de Sofía y le dijo con voz baja: —Lo sé, quieres mucho a tu papá, pero no puedo permitir que lo reconozcas, porque si lo haces, ya no regresarás conmigo. Serás como tu hermano, siempre a su lado. ¿Estarías dispuesta a eso, Sofía?
Sofía, al escuchar la idea de estar con su papá pero separada de mamá.
Comenzó a agitar la cabeza con rapidez.
Abrazó el cuello de Alicia y comenzó a darle besos sin parar.
Alicia comprendió el deseo de Sofía y la abrazó fuertemente.
Con voz algo rasposa, dijo: —Mi vida, ya perdí a tu hermano, no puedo perderte a ti. Te prometo que te daré la mejor vida y te haré feliz, ¿está bien?
Sofía, al ver los ojos de Alicia algo rojos, extendió su peq

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ