Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 98

—Javier, me arrodillé ante ti para reconocer mi error, ¿estás satisfecho ahora? Su mirada se dirigió a Javier, llena de desesperación, sarcasmo y determinación. Su voz no fue alta, pero pareció provocar un trueno repentino. La expresión en la cara de Javier se congeló; la sensación veloz y placentera de la venganza aún no había llegado cuando una inexplicable sensación de vacío lo atrapó. Carmen le había dicho que, mientras castigara duramente a María, él se sentiría feliz. Pero ¿por qué no se sentía feliz...? No lo entendía... A un lado, la expresión de Alejandro ya estaba tan oscura como el fondo de una olla. Sus profundas y frías pupilas se clavaron como clavos en la figura decidida que yacía arrodillada en el suelo. Ella claramente podría haber adoptado otra manera de disculparse recurriendo a la razón: dar un regalo o hacer algo distinto por Javi... Pero se apresuró a proteger a un hijo ajeno, y terminó arrodillándose ante su propio hijo. Que una madre se arrodillara ante su propi

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.