Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 172

Marco sudaba profusamente del dolor, su rostro pálido, mientras Vicente ya había agarrado su otro hombro. Marco estaba a punto de orinarse del miedo, sabiendo que si ambos hombros eran destrozados, quedaría completamente inútil. —Vicente, te lo suplico, ten piedad, déjame ir. Te prometo que nunca más volveré a molestarte. —¿No estabas gritando hace un momento que querías humillarme y golpearme hasta dejarme medio muerto? Solo he inutilizado uno de tus brazos y ya no puedes soportarlo. Dijo Vicente con un tono frío. —Lo que querías hacerme, te lo devolveré, eso es justo. —¡Me equivoqué! Lo siento, hablé sin pensar, demasiado alto. —Vicente, estoy arrodillándome ante ti, déjame ir como si fuera nada. Marco, sin importar el dolor de su brazo roto, se apresuró a golpear su cabeza contra el suelo ante Vicente, sin atreverse a detenerse aunque su cabeza sangrara. Marco tenía miedo de morir, sabiendo bien el dicho de que mientras haya montañas verdes, no faltará leña; tenía que sobrevivir y

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.