Capítulo 88
Miró a Alberto con una mirada de advertencia.
El ambiente se volvió asfixiante, y las personas que estaban observando comenzaron a dispersarse.
—¿Estás bien?
Después de un momento, él se giró y sostuvo a Lourdes, con un tono lleno de preocupación.
—Estoy bien. —Ella forzó una leve sonrisa, sintiéndose algo aliviada por dentro.
Cuando reaccionó, se apresuró de inmediato a ayudar a Valeria, que seguía en el suelo.
Desde atrás, llegó una voz familiar que dijo "tonta".
—¿No es el señor Roberto?
Andrea ocultó su ferocidad, sonrió exageradamente y extendió la mano en señal de cortesía.
Pero el hombre no le prestó atención, ni siquiera después de un buen rato.
Ella se sintió algo incómoda, bajó la mano, pero no se dio por vencida.
—Señor, ¿qué lo trae por el hospital?
—A visitar a mi esposa —respondió Roberto, mientras miraba de reojo a Lourdes.
Lourdes se quedó sorprendida al escuchar eso.
Ese título... Hacía mucho tiempo que no lo oía.
—¿Su esposa?
Andrea siguió la dirección de su mirada y

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ