Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Lo que floreció nuncaLo que floreció nunca
โดย: Webfic

Capítulo 12

El corazón de Baltasar dolía tanto que no podía respirar. Sus puños estaban apretados hasta ponerse blancos. De repente, se dio la vuelta para mirar a Mario. Colocó con fuerza la mano sobre el brazo de Mario y apretó con fuerza: —Ve y tráeme a esas personas. Mario ya había querido hacer esto desde antes. Así que no respondió, se dio la vuelta y se fue. En la oscura cámara subterránea de la profunda noche, comenzaron a sonar desgarradores gritos de dolor. Aquellos que habían maltratado a Antonia estaban ahora colgados en el aire, y la sangre que fluía por todo su cuerpo teñía de rojo el suelo. —¡Ah! ¡No fue culpa nuestra! ¡Solo cumplíamos con lo que se nos pagaba! —Sí, señor Baltasar, la mujer que está a su lado nos dijo que si hacíamos bien el trabajo, nos dejarían salir antes. —Sí, tenemos pruebas, grabamos el audio en ese momento, ¿no nos cree? ¡Podemos mostrarle la grabación! Ellas apenas podían respirar, pero seguían aferrándose a la esperanza de sobrevivir. No dudaron en traiciona

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.