Capítulo 22
—¿Qué pasó, Amelia? ¿Por qué nos rechazó? —gimoteó Isabella en un rincón de mi mente—. ¿Qué nos pasó?
—No lo sé, Isabella. Tenía tanto miedo de esto. El dolor, duele tanto. —Las lágrimas corrían por mi rostro, manchando el maquillaje falso y la sangre todavía en mi rostro. No tenemos fuerzas para movernos y seguimos corriendo con puro dolor y angustia.
Mi loba está devastada. Tenía tanta fe en nuestro compañero predestinado. Ni siquiera intentó conocernos. “¿Por qué Amelia? ¿Por qué? Somos pequeñas, pero ahora somos mujeres adultas. Él no sabe por lo que hemos pasado, pero nos llamó débiles”.
“Él creía que éramos niños jugando a la fantasía, Wolfie. ¿Por qué no podía vernos? ¿Qué nos pasa? ¿Dónde está nuestro amor? ¿Nuestro final feliz?” Wolfie y su niña, eso es lo que somos. Lo que siempre hemos sido. Isabella, mi amada Wolfie, siempre ha estado conmigo desde que tengo memoria. Ha estado en mi mente hablándome y dándome todo el amor que podía. Yo he hecho lo mismo por ella. Este mundo

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ