Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 117 Inventando mentiras

Observando su expresión calmada y serena, el corazón antes agitado de Hugo finalmente comenzó a relajarse. Le animó desde su corazón: —Entiendo y creo firmemente que alcanzarás un gran resultado en el certamen. —Gracias, Hugo.—respondió Mónica con una sonrisa cortés,—Ahora continuaré practicando el piano. Hugo apretó los labios y propuso: —Justo esta mañana tengo algo de tiempo libre; si no te importa, me gustaría quedarme a escuchar tu práctica y ofrecerte algunas sugerencias. Los ojos de Mónica se iluminaron y su rostro reflejó alegría. Siendo Hugo ya un pianista reconocido y uno de los alumnos predilectos de la maestra, con quien había colaborado anteriormente logrando un gran entendimiento. Mónica había considerado pedirle orientación. Sin embargo, temía molestarlo y no se atrevía a mencionarlo; al escuchar su oferta de ayuda, se sintió aliviada. Asintió y dijo: —Por supuesto que no me importa; sería más bien un honor para mí. —No es molestia alguna, es un placer. Respondió Hugo co

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.